Malarska metafizyka - twórczość Giorgio de Chirico

 Dzisiaj ten włoski malarz obchodziłby urodziny.
 Nie znacie jego dzieł?
 Teraz macie okazję poznać chociaż ich część. ;)
 Usiądźcie wygodnie i delektujcie się kawałkiem dobrej, metafizycznej sztuki!

"Nie trzeba zapominać, że obraz powinien zawsze być odbiciem głębokiego doznania i że głębokie doznanie znaczy – dziwne, dziwne zaś znaczy – mało znane lub nieznane. Aby dzieło sztuki było naprawdę nieśmiertelne konieczne jest, aby wykraczało poza ludzkie ograniczenia. W ten sposób upodobni się do marzenia sennego i umysłu dziecka." - G. de Chirico
Źródło: Krystyna Janicka, Surrealizm (1973), Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1985

Zagadka przybycia (1912)

                                                           Niepewność poety (1913)

Pieśń miłosna (1914)

Tajemnica i melancholia ulicy (1914)

Prorok (1915) 

Też odnosicie wrażenie, że manekin ma na sobie strój błazna?

Niepokojące muzy (1916)

Hektor i Andromacha (1917)

Na koniec jeszcze jedna wypowiedź Giorgio: "i cóż mam kochać, jeśli nie to, co zagadkowe?"

Źródło: Krystyna Janicka, De Chirico. Malarstwo metafizyczne, wyd. Arkady, Warszawa 1979.

Zagadkowość dzieł Chrico pokochałam całym sercem. ;)